Pesanan Abah, ku Abadikan

Pesanan abah, ku abadikan.

Orang yg berjiwa tenang adalah orang yg berfikiran positif.

Kes miskin:
Fikiran - : mcmne nak blaja klu asyik x mampu nak bli buku.
Fikiran + : saya mesti rajin blaja supya nnti bole klua dari kemiskinan.

Kes kaya:
- : tak payah blaja pun hidup senang gak.
+ : kesenangan memudahkan aku nak nak blaja.

Kes ada mak bapa:
- : mak bapa aku tahu membebel aja. Mcmne nak blaja?
+ : ada mak bapa, boleh juga dpt nasihat wpun sakit telinga mendengarnya.

Kes tak da emak bapa:
- : aku x da mak bapa yg boleh tolong mcm kwn2 lain.
+ : emak bapa dah lah tak ada. Klu x blaja mcmne nak menghadapi hidup nnti.

Jika belum kaween:
- : orang len sume dah kawin. Dah dapat anak pun.
+ : nasib baik lum kawin. Bole lah tumpu kat blaja lg.

Jika dah kawin:
- : mcmne nak blaja. Mana nak jaga anak mana nak jaga laki. Masa bile nak blaja?
+ : anak kecik ni jd inspirasi utk aku nak studi lg...

He he he....
Mahu seribu daya.
Tak mahu seribu daleh.

La la la....

Engkau ingat abah dulu senang ke nak blaja .......
Ada duit ke ?
Ada bimbingan ke ?
Ada galakkan ke ?
..........
Yg ada hanya pertolongan Allah aja.
Walau bagaimana pun abh bersyukur kerana miskin dan susah payah itu yg mendorong abh utk trus belaja. Bukan alasan utk berhenti sekolah.

Mana iman engkau dgn pertolongan Allah?
Mana tawakkal engkau dgn Allah?
Mana sikap takut dan berharap engkau dgn Allah?
Mana sabar engkau yg kau canang selama ini?
Mana sume tu...?
Jangan pandai cakap aja. Jangan pandai nasihat kat orang aja.
Bila kena dugaan tu kat diri sendiri. Sume orang yg di persalahkan....

Ini ingatan daripada abh kepada sume anak2 abh. Termasuk diri abh sendiri.
INGAT....

Ini lah kata-kata abah pada anak dia. Aku mesti akan rindu kata-kata ni satu masa nanti. :'(